पोस्ट्स

सप्टेंबर, २०२५ पासूनच्या पोेस्ट दाखवत आहे

संत तुकाराम महाराज यांचा अभंग: 'तीळ जाळिले तांदुळ'

संत तुकाराम महाराज यांचा अभंग: 'तीळ जाळिले तांदुळ'  (अत्यंत सखोल आणि तात्त्विक स्पष्टीकरण) या अभंगातून तुकाराम महाराज केवळ बाह्य कर्मकांडावर टीका करत नाहीत, तर ते अध्यात्माचे मूळ तत्त्वज्ञान स्पष्ट करतात. ते आत्म्याला दूषित करणाऱ्या गोष्टींवर बोट ठेवतात आणि खऱ्या धर्माचे स्वरूप समजावून सांगतात. हा अभंग कर्मकांडाला नव्हे, तर कर्मफळाच्या आसक्तीला विरोध करतो. १. तीळ जाळिले तांदुळ । काम क्रोधे तैसेचि खळ ॥१॥ सखोल अर्थ: 'तीळ जाळिले तांदुळ' ही क्रिया भौतिक जगातील यज्ञ आणि कर्मकांडाचे प्रतीक आहे. तुकाराम महाराज सांगतात की, लोक भौतिक गोष्टी (तीळ, तांदूळ) जाळून परमेश्वराला प्रसन्न करण्याचा प्रयत्न करतात. पण ते हे विसरतात की, खरी अग्नी बाह्य नसून आंतरिक आहे. मनातील काम (वासना) आणि क्रोध हेच खरे 'खळ' (शत्रू) आहेत, जे आत्म्याला जाळत असतात. जेव्हापर्यंत हे आंतरिक शत्रू नष्ट होत नाहीत, तोपर्यंत बाह्य यज्ञ व्यर्थ आहेत. गूढ अर्थ: हा श्लोक योगशास्त्र आणि वेदांताच्या तत्त्वांशी जोडलेला आहे. योगशास्त्रानुसार, चित्तवृत्तींचा निरोध करणे हेच खरे तप आहे. इथे तुकाराम महाराज सांगतात...

संत तुकाराम महाराजांचा अभंग: अंतिम शरणागतीचे तत्त्वज्ञान

संत तुकाराम महाराजांचा अभंग: अंतिम शरणागतीचे तत्त्वज्ञान या अभंगातून संत तुकाराम महाराज केवळ कुटुंबाच्या त्रासाचे वर्णन करत नाहीत, तर ते जीवात्म्याच्या माया आणि अज्ञानाच्या बंधनातून मुक्तीसाठी परमेश्वराला केलेली कळकळीची हाक आहे. हा अभंग भक्तिमार्गातील शरणागतीच्या सिद्धांताचे उत्कृष्ट उदाहरण आहे. १. संसारच्यातापें तापलों मी देवा । करितां या सेवा कुटुंबाची ॥१॥ गूढार्थ: 'संसाराचा ताप' म्हणजे केवळ भौतिक कष्ट किंवा आर्थिक अडचणी नाहीत. हा ताप आहे जन्म-मृत्यूच्या चक्राचा , सततच्या इच्छा-अपेक्षांचा आणि अहंकारजन्य कर्मांचा ताप. 'कुटुंब' केवळ पत्नी, मुले नाही, तर आपले शरीर ( देह ), मन ( मन ), आणि इंद्रिये ( इंद्रिये ). सेवा कुटुंबाची: याचा अर्थ, आत्म्याने आपले खरे स्वरूप विसरून देह आणि इंद्रियांच्या मागणीनुसार आसक्तीने कर्मे केली. आत्मा या क्षणभंगुर देहाची आणि मनाची सेवा करण्यात इतका व्यस्त झाला की तो आपल्या मूळ स्वरूपाला विसरून गेला. ही आसक्तीच दुःखाचे मूळ कारण आहे. २. म्हणऊनी तुझे आठविले पाय । ये वो माझे माय पांडुरंगे ॥ध्रु.॥ आध्यात्मिक शरण: जेव्हा आत्म्याला ही जाणीव होत...